Бесплатный фрагмент - ბაბუაწვერების შვილები

მოსაღამოვდა.

დღის სიცხე შეუმჩნევლად შეცვალა საღამოს სიგრილემ. ყველა ცოცხალმა არსებამ, როგორც იქნა ამოისუნთქა.

მცენარეები და ცხოველები ემზადებოდნენ დასაძინებლად. ყოვლისმომცველი მწერები გამოვიდნენ სასეირნოდ.

ძილის წინ, მოხუცმა ბაბუაწვერამ გადაწყვიტა შვილიშვილებთან ესაუბრა.

— ძველი ბაბუაწვერები ამბობდნენ, რომ ცხოვრებაში ერთ-ერთი უმთავრესი ღირებულება, არის საკუთარი არჩევანის გაკეთების უფლება და იღბლის ქარის მიმართულება. მე კი, გეუბნებით, რომ ეს ყველაფერი არის პირობითი. მთავარი ღირებულება არის მშობლიური ფოთოლი, რომელიც იქვე, გვერდით იზრდება!

პატარა ბაბუაწვერებმა გაოცებით გადახედეს ერთმანეთს.

— ბაბუ, მაგრამ რატომ არის მშობლიური ფოთოლი — ფასეულობა? — იკითხა ბავშვმა.

— არა უშავს. მოვა დრო — და თავად მიხვდებით ყველაფერს! — გაღიზიანებულად ჩაილაპარაკა ბაბუამ. «ჰოო, ადრეა ჯერ, პატარები ხართ», — გაიფიქრა ბაბუაწვერამ, ხმამაღლა კი თქვა:

— დაწექით, დაიძინეთ! გვიანია უკვე.

ბაბუას სიტყვები არ აძლევდა მოსვენებას პატარას და ვერაფრით შეძლო დაძინება:

— ბაბუა, მოგვიყევი, მოგვიყევი რაა, რაზე საუბრობდი. რას ნიშნავს ეს ყველაფერი? რა მოხდება, სიბრძნე რომ გაგვიზიარო?

— სიბრძნეა, კი? … იქნებ სულაც, სისულელეა?… — უპასუხა თვალდახუჭულმა ბაბუამ, თითქოს საიდუმლოს უმხელდა.

— მოგვიყვები? — არ ეშვებოდა შვილიშვილი.

— კეთილი, მაშ, მისმინე, — დაამთქნარა ბაბუა ბაბუაწვერამ და ნელა დაიწყო მოყოლა.

მთის თვალწარმტაც ფერდობზე ცხოვრობდნენ ბაბუაწვერები. ეს კეთილშობილი არსებები განებივრებული იყვნენ სუფთა ჰაერითა და მზის მუდმივი დედობრივი ზრუნვით.

ჯერ კიდევ აპრილში, როგორც კი დნებოდა პირველი თოვლი, პატარა ბაბუაწვერები ერთბაშად ამოიწვერებოდნენ სინათლისაკენ და იწყებდნენ ცხოვრებას საკუთარი სიამოვნებისთვის. ცხოველები, ფრინველები და ყველა მგზავრი ტკბებოდა მათი სილამაზით. ისინი ისწრაფოდნენ მზისკენ, ჩუქნიდნენ სამყაროს თავიანთ კაშკაშა ღიმილს და გულწრფელად ხარობდნენ ყოველი ცისმარე დღით.

ყოველ დილით, მზის პირველ სხივებთან ერთად ტკბილ ლტოლვაში, ერთმანეთის მიყოლებით ბაბუაწვერა ბავშვები იღვიძებდნენ, იზმორებოდნენ და ირგებდნენ თავიანთ ნათელ ყვითელ ქუდებს. მზის ჩასვლისას კი, ძილის წინ, ისინი ყველას, მოზარდებს, მხოხავებს, მორბენლებს, მოსიარულეებს და მფრინავებს უსურვებდნენ თბილ, მშვიდ ღამეს და ტკბილ სიზმრებს.

ასე ხდებოდა დღიდან დღემდე.

აპრილის სიგრილეს მოჰყვებოდა მაისის თბილი დღეები. ბაბუაწვერები დადგნენ უკვე ზრდასრული ბაბუაწვერა გოგონები და ბაბუაწვერა ვაჟები: მათი საუბრები იყო უკვე ზრდასრულთა საუბრები, ზოგიერთი მათგანი დაოჯახდა და უკვე ფიქრობდა იმაზე, თუ როდის შეეძინებოდათ ბავშვები. ის იყო ივნისის სიცხიანმა თვემ გამოაცხადა თავისი დადგომა, რამაც ბაბუაწვერებს მოუტანა ახალი -მშობლების სტატუსიდან მიღებული სიხარული, რომ ივლისიც მოვიდა და თან მოიტანა მთის ფერდობებზე ივლისის მცხუნვარება.

მზე განსაკუთრებით ბედნიერი იყო ივლისის თვეში. ახლა მას შეეძლო თავისუფლად გამოეხატა თავისი დედობრივი გრძნობები და უმოწყალოდ მოეცვა ყველა, ცოცხალი თუ არაცოცხალი თავისი მუხრვალე ჩახუტებით, აგზავნიდა რა, თავისი სიყვარულის უსასრულო ნაკადებს დედამიწაზე.

ბაბუაწვერები კი, ვერ ამჩნევდნენ ცვლილებებს ბუნებაში. მათ ყურადღება გამახვილებული ჰქონდათ ბავშვებზე. საჭირო იყო ბავშვებისთვის მოეყოლათ მთის ფერდობზე ცხოვრების კანონების, არსებული საფრთხეების, მეზობლების პატივისცემის შესახებ და ესწავლებინათ მათთვის ყველაფერი ის, რაც თავად იცოდნენ.

«უნდა მოვასწროთ ყველაფერი!» — ნერვიულობდნენ ბაბუაწვერა კაცები და ბაბუაწვერა ქალები.